Lieve mensen in Nederland,
De afgelopen maanden is het voor ons een achtbaan geweest in verschillende opzichten. Hierdoor heeft het nieuwsoverzicht vertraging opgelopen, normaal gesproken ontvangt u elke drie maanden nieuws van ons maar nu wat later. Er was wel extra nieuws n.a.v. cycloon Freddy. Ik zal zo goed mogelijk proberen te beschrijven hoe de eerste vier maanden van het jaar voor ons zijn geweest. Zoals u van mij gewend bent zal ik het per onderdeel beschrijven zodat u een duidelijk beeld heeft hoe het ons vergaan is.
Daycare
Het begin van het nieuwe schooljaar begon niet goed want we zouden in de eerste week van januari opengaan. Helaas was er een cholera-epidemie en de overheid besloot om de scholen twee weken lang dicht te houden. Eigenwijs dat ik ben heb ik me daar in overleg met Richard niet aan gehouden en zijn we na 1 week al opengegaan. Dit omdat mijn mening was dat onze kinderen beter af zijn binnen het project dan thuis omdat we goede hygiëne maatregelen hanteren zoals we deden bij de covid epidemie. Het personeel stemde in om te komen werken als we met zijn allen de hygiëne voorschriften handhaafden en dat deden we. De kinderen waren blij om weer terug te komen in plaats van thuis te blijven. Wat opvallend was dat de kinderen geen cholera met zich meebrachten maar de bof. Heel bijzonder maar velen hadden het gekregen dus die mochten niet komen tot dat het weer over was. De kinderen doen het goed binnen de daycare. Ik zie veel kinderen groeien in verschillend opzicht zoals de regels die we handhaven, die kunnen ze goed uitvoeren, het onderwijs gedeelte waar velen het zichtbaar goed in doen en ik zie dat hygiëne verbetert door de ondersteuning die we ze maandelijks bieden (zeep, bodylotion en waspoeder). Kinderen zijn blij en spelen graag buiten met de diverse speelmaterialen.
In april hebben we een paasontbijt gehouden voor de kinderen van de daycare en dat vonden ze erg leuk en met name lekker, een chocolade ei die krijg je tenslotte niet elke dag en een lekkere mandarijn ook niet, heel normaal voor Nederlandse begrippen, maar hier zeker niet.
Revalidatiecentrum.
Het revalidatiecentrum blijft goed draaien.Ondanks dat het regenseizoen met veel water gepaard ging zijn de moeders toch trouw blijven komen. Fijn om te zien want de ervaring leert dat met het regenseizoen veel moeders vaak thuisblijven vanwege het slechte weer omdat de kinderen kwetsbaar zijn en een flinke longontsteking op de loer ligt. We zagen bij veel kinderen dat ze een lelijke hoest hadden en verschillende huidproblemen. Dit komt veel voor in het regenseizoen. Schurft werd aangetroffen en veel hoofdwondjes.
We zien veel vooruitgang bij kinderen, kinderen die niet konden lopen en nu op hun manier toch begonnen zijn met lopen. Mooi om te zien dat het revalidatiecentrum zijn vruchten afwerpt. 1 van de medewerksters, Gloria, appte mij op een avond en schreef Esther ik ben zo trots op wat ik bereikt heb met een meisje met het Syndroom van Down, ze stuurde me een video waarin ze liet zien hoe de therapie hier, thuis duidelijk terug te vinden was zoals concentratie op een kleine activiteit. Ik vind het fijn om te lezen dat de werknemers de vruchten zien van hun eigen input.
Helaas is er in april een kindje van het revalidatiecentrum overleden. Het was een kindje met een heel groot waterhoofd en de moeder was pas 19 jaar. Zij kon de zorg ons inzien niet aan en de begeleiding thuis was niet voldoende want ze woont bij haar oma. Het is verdrietig dat een kindje overlijdt maar de leefomstandigheden waren niet goed.
Ook bij het revalidatiecentrum hadden ze in april een paasontbijt en dat vonden velen leuk en lekker zowel de kinderen en de moeders hadden ervan genoten. Helaas konden niet alle kinderen van het lekkers eten omdat ze deze voeding niet kunnen eten i.v.m. slikproblemen.
Kliniek
Het gaat goed met de klinieken die we maandelijks draaien. In het regenseizoen hebben we veel te maken gehad met verschillende huidaandoeningen waaronder schurft en andere geïnfecteerde wondjes op benen en armen.
Wat mij opviel was dat we in verhouding niet veel malaria patiënten hadden. Meer veel nare hoest en griep klachten. Wat ons als team opviel dat mensen snel naar de kliniek rennen als ze net twee dagen aan het hoesten zijn en verwachten van ons dat we al gelijk een antibioticum geven. Dit doen we niet. Mensen zijn dit gewend, in het lokale ziekenhuis wordt amoxilline (antibioticum) tabletten heel snel gegeven en ze verwachten dat wij hetzelfde doen. Bij ons krijgen ze advies om veel water te drinken, we geven een stukje gember, honing en paracetamol, het helpt goed bij de meesten.
Wat mij geraakt heeft was een jongen van 14 jaar zijn naam is Samson, hij kwam binnen met zijn moeder en ik dacht wat ziet dit kind er slecht en ongelukkig uit. Ik heb hem gelijk apart geroepen en ben samen met Hassan (mijn vertaler) buiten gaan zitten en ik vroeg hem en zijn moeder wat er aan de hand was. Zijn moeder vertelde dat hij zich niet lekker en zwak voelde. Na een aantal vragen bleek al snel dat Samson hivpositief is vanaf zijn geboorte en dat hij sinds drie maanden geen medicatie meer slikt. Het was niet geheel duidelijk wat voor hem de keuze was om te stoppen. Ik vroeg hem of hij naar school gaat en hij blijkt daar mee gestopt te zijn omdat hij geen schooluniform heeft. Vader heeft weinig werk en moeder ook niet dus weinig inkomsten en ze hebben in totaal 5 kinderen. Ik heb hem op de weegschaal gezet en die gaf 37,7 kg aan, ondergewicht! Ik ben duidelijk naar hem en zijn moeder geweest: als hij niet weer gaat starten met zijn medicatie voor hiv en geen goede voeding krijgt, hij opgenomen moet worden in het ziekenhuis en zo niet, dat hij doodgaat. Na wat meer praten gaf hij aan graag terug te willen naar school en dat hij graag voetbal speelt. Het laatste onderwerp gaf een brede glimlach op het gezicht. Ik ben in onderhandeling gegaan met hem en zijn moeder. Moeders moest zijn medicatie op gaan halen in het lokale ziekenhuis. Dit wordt altijd voor drie maanden gegeven. Wij hebben ondersteuning gegeven in voeding zodat hij zijn medicatie in kan nemen. Zonder voeding werken deze medicijnen namelijk niet voldoende. Ik gaf aan dat ik hem binnen twee weken weer wilde zien als ik een verbetering zag dan zou ik regelen dat hij terug kan naar school met uniform en als ik zie dat hij echt goed zijn best doet dan krijgt hij een voetbal. Na twee weken kwam hij weer met zijn moeder en ik zag het al dat hij was aangekomen in zijn gezicht en de weegschaal gaf het bewijs 40.4 kg wat was ik blij. Hij neemt weer zijn medicatie met voeding en hij zei in september terug te gaan naar school. Dit is het nieuwe schooljaar. Zijn moeder zag er zichtbaar opgelucht uit. Samson zelf meer ontspannen en al meer een blije jongen van 14 jaar. Een kleine actie met grote gevolgen mooi!
Cholera
Ik schreef er al eerder over cholera een ziekte die gepaard gaat met slechte hygiëne. Er zijn velen die er mee te maken hebben gehad, met name in de gebieden waar mensen dicht op elkaar wonen met slechte riool systemen, overvolle toiletten. In Malawi hebben velen een gezamenlijk toilet buiten, een zogenaamde hole in the ground. Mensen wassen vaak hun handen niet na de toilet gang en raken dan dingen aan zoals eten en dan gaat het mis. Er zijn vele ziekenhuis opnames geweest, maar velen zijn hier goed uitgekomen. Helaas zijn er meerdere mensen aan overleden, vaak zwakkeren zoals ouderen en jonge kinderen. Nu is het weer rustig gelukkig af en toe hoor ik er nog wel wat over maar niet meer zo erg als het was. Hopelijk blijft het zo.
Hongersnood
Toen ik nog in Nederland woonde heb ik met regelmaat gezien en gehoord over landen waar hongersnood was en ik vond het triest om te zien en te horen, maar het leven ging weer verder. Ik woon nu al meer dan 12 jaar in Malawi, maar dit jaar spant de kroon. Ik wist niet hoe het was om dit van dichtbij mee te maken, maar het is erg verdrietig en zeer pijnlijk om mensen zo te zien lijden. Mensen blijven altijd aardig en vriendelijk en in het eerste contact zal je het niet aan ze merken behalve dat de meesten er niet al te dik uitzien. Maar als je met ze praat dan komen de verhalen en merk je hoe schrijnend het is: 1 keer per dag eten, kinderen die zonder eten naar bed gaan, anderen die al meerdere dagen niet hebben gegeten. Het is niét ver van ons bed, onze buren hadden ook meerdere malen geen eten en we hebben ze hier mee geholpen. Ik kan niet lekker eten terwijl mijn buren naar bed gaan met een lege maag. Helaas kunnen we niet iedereen helpen, dus hoe pijnlijk het ook is we hebben mensen weg moeten sturen die bij ons aan de deur kwamen. Over het algemeen helpen we de mensen die bij ons bekend zijn omdat we dan weten dat het klopt wat ze zeggen, er zijn altijd mensen die misbruik maken van dit soort situaties.
Voor nu is het weer even rustiger omdat de oogst van de mais net is geweest, maar de opbrengst is slecht. Dus het jaar gaat wederom zwaar worden.
Oogst
Zoals u hierboven kon lezen is de oogst van de mais door meerdere oorzaken niet goed geweest. We hebben te maken gehad met cycloon Freddy, die veel schade heeft aangericht. Andere gedeeltes van Malawi hebben weer te weinig regen gehad. Door de hongersnood zijn veel mensen gaan stelen dus mensen hebben een gedeelte van hun mais verloren. Wij hebben ook minder dan andere jaren omdat mensen uit het veld hebben gestolen, triest maar ergens nog te begrijpen. In het geheel is de maisoogst niet voldoende om tot volgend jaar april de bevolking te eten te geven, dus ik ben heel benieuwd wat de overheid hieraan gaat doen….
In onze moestuin hebben we weer groenten gepoot.
Cycloon Freddy
Zoals u al eerder in de extra nieuwsbrief hebt kunnen lezen hebben we te maken gehad met cycloon Freddy. Deze heeft op 14 maart Malawi getroffen en wat een ellende heeft het veroorzaakt. Het is een pijnlijk onderwerp en de schade is heel groot en tot op heden gebeurd er weinig. In ieder geval voor ons niet zichtbaar. Wat betreft voedsel en dekens en medicatie is er wel ondersteuning geboden door organisaties en de overheid, maar verder aan de wegen en huizen herstel is er nog niet veel actie. Wij van Stichting Baobab Kids, hebben mooie ondersteuning gekregen na aanleiding van de extra nieuwsbrief. Wij kunnen nu diverse ouders van de kinderen die binnen het project komen ondersteunen door stevige huisjes te bouwen. Ik kan niet eenieder persoonlijk bedanken, maar via deze weg willen wij iedereen die een donatie gedaan heeft super bedanken want het was en is hard nodig. We zijn nu sinds een paar weken begonnen met de eerste huisjes te bouwen, de mannen van het klus team doen het goed en Richard begeleidt en stuurt de mannen aan. Mensen zijn dankbaar voor deze mooie ondersteuning
Tevens hebben wij aan alle ouders van de daycare en revalidatiecentrum voedselpakketten uitgedeeld en ieder kind heeft een deken gekregen, superfijn en nogmaals dank aan eenieder die Stichting Baobab Kids een warm hart toedraagt.
Verschillende kleine mededelingen
Marije is eind januari 2023 weer teruggegaan om verder te gaan met haar studie Gezondheidswetenschappen en wij willen Marije nogmaals bedanken voor de tijd dat ze hier met ons heeft doorgebracht.
Binnen ons team zijn er twee dames van de keuken zwanger en zij zijn beide in augustus/september 2023 uitgerekend.
Één van de juffen is er plotseling mee gestopt. We zijn zeker niet blij hoe dit proces verlopen is, helaas is ze niet de eerste die zo plotseling vertrekt. Zich aan opzegtermijnen houden doen ze hier niet. Dat zonder enig conflict en voor ons onverwacht. Het team in de daycare heeft het goed opgepakt en we gaan nu verder in een iets andere verdeling maar de kinderen zullen hier zeker niet onder lijden nu zij in de laatste maanden zitten tot de grote vakantie.
Een paar weken geleden heb ik tickets kunnen boeken voor een bezoek aan Nederland en Chikondi en ik zullen 25 juli aankomen en blijven tot 30 augustus. Wij kijken hier allebei erg naar uit om onze familie en vriendinnen weer te zien. Dit is hard nodig om even weer op adem te komen en bij te tanken.
Tot slot
Het is een lang nieuwsbericht geworden met vele onderwerpen, het leven was een achtbaan zoals ik al eerder beschreef, we hopen dat het voorlopig weer even wat rustiger wordt. We willen u allen hartelijk bedanken die onze stichting een warm hart toedraagt. Zonder uw steun zouden we ons werk niet kunnen uitvoeren. Wij wensen iedereen die dit leest alle goeds want in Nederland en andere landen zijn er ook veel uitdagingen die niet makkelijk zijn.
Lieve groet, Richard en Esther.
