De afgelopen maanden zijn goed en positief verlopen. De kinderen zijn leergierig en actief in de klas. Het team is actief en dat stimuleert de kinderen. De ontwikkeling is goed te zien. De kinderen zijn goed met het benoemen van kleuren en vormen. Daar zijn ze al klaar mee en de juffen gaan nu door met voorbereidend werk voor groep 3. Dit geeft ze voor volgend jaar al een grote voorsprong. De ouders gaven feedback dat ze hun kinderen zien groeien en dat ze al meer weten dan groep 3 kinderen binnen de overheidsklas Dat is een compliment voor de juffen, maar schrijnend om te horen hoe slecht de educatie is van de overheidsschool.
Het is alweer een tijdje geleden maar begin april hebben we een paasontbijt georganiseerd voor de kinderen van de daycare en de werknemers. Dit viel in goede aarde. We hadden een mandasi (een soort oliebol), gekookt ei en een reepje chocolade aangezien er dit jaar nauwelijks chocolade eieren het land binnen gekomen zijn vanwege covid. De kinderen smulden ervan, mooi om te zien.
In juni hebben de kinderen een schooluniform gekregen en daar waren ze heel erg blij mee en de ouders waren super trots om hun kind in zo’n mooi uniform te zien. Ze kwamen naar het project om ons zingend te bedanken, dat was een mooi gebaar.
In de meivakantie zijn er twee werkneemsters naar de ECD (early childhood devolpment) cursus geweest, deze cursus wordt vanuit de overheid gegeven. Het is een zinvolle cursus waar ze leren hoe om te gaan met de kinderen, welke observaties belangrijk zijn als je met kinderen werkt. Ze leren diverse liedjes en spelletjes die in het project gebruikt kunnen worden. Ze leren hoe ze zelf bepaalde producten kunnen maken zoals lijm, verf en poppen. Ze moeten kleine presentaties geven hoe ze dingen binnen het project uitvoeren. Aan het einde van de twee weken krijgen ze een klein examen en dan wordt er getoetst of ze voldoende hebben geleerd. Beide hebben het goed gedaan en brengen het nu in de praktijk bij het project.
Afgelopen periode heeft het revalidatiecentrum goed gedraaid. Er kwamen veel cliënten wekelijks. Dat gaf soms voor de twee werknemers wel wat druk omdat ze dan ruim 10 cliënten per persoon moesten helpen. Ondanks de werkdruk bleven ze vriendelijk naar zowel de kinderen en de moeders.
Soms blijft het moeizaam om ouders te stimuleren om te komen. Er was een situatie met een gehandicapt meisje dat er heel onverzorgd en verwaarloosd bij zat. Het meisje werd alleen aangetroffen, geen ouders. Later bleek dat de ouders op het veld aan het werk waren en het meisje met een buurkind hadden achtergelaten. We hebben de moeder en kind binnen ons project uitgenodigd om te zien wat we voor dit meisje kunnen betekenen. Het was op zich wel een goed gesprek en het meisje was zichtbaar blij om binnen het revalidatiecentrum te zijn. Het bleek achteraf gebakken lucht want de moeder is nooit meer teruggekomen met het meisje, wat er erg pijnlijk is want ze heeft hulp nodig. Ze kon fysiotherapie krijgen, likunipala (een gezonde pap) en we boden vervoersgeld aan zodat ze niet met het meisje hoefden te lopen, aangezien ze al dertien jaar is. Het blijft moeilijk te begrijpen dit soort dingen en pijnlijk omdat je weet dat er geen verbetering in de situatie komt. Volgens 1 van onze werkers, die kent deze familie goed, ligt het probleem bij de moeder omdat die te lui is om haar kind naar ons project te brengen.
Kliniek.
De kliniek draait goed. We hebben het twee maanden wat rustiger gehad, maar in juni was het uit het niets extreem druk. We dachten waar komen al deze mensen vandaan??? Vanwege covid komen er al langere tijd geen dokters van buiten Malawi het land in. De afgelopen twee maanden hadden we ondersteuning van een leuke en zeer betrokken Malawiaanse arts en verder het huidige team van twee verpleegkundigen en vrijwilligers die erg behulpzaam en getraind zijn. Ik denk dat de reden is dat er een tekort aan medicatie was in de lokale ziekenhuizen en dat er veel mensen verkouden waren en dachten we gaan niet naar het “normale” ziekenhuis want dan zijn ze bang voor rare covid acties. Wat helemaal niet waar is maar dat zit in het hoofd van mensen, er gaan veel spookverhalen de ronde. Verplicht is het dragen van een masker en het handen wassen bij het binnenkomen. Er waren opvallend veel mensen met hoge bloeddruk, kinderen met verschillende huidaandoeningen, veel hoesten/keelpijn bij kinderen, dit is passend bij de tijd van het jaar. Het is winter, veel kou en wind in de ochtend en avond en de kinderen lopen er vaak te schaars gekleed bij.
Vrijwilligershuis.
In april is de bouw van het vrijwilligershuisje begonnen. Het gaat langzaam maar gestaag. Inmiddels zit het dak erop en binnen zijn ze met het stucwerk bezig. Elektriciteit voorbereidingen worden gedaan. Voor het toilet is er een septic tank gebouwd. Richard denkt dat het begin september klaar is.
Moestuin.
De moestuin heeft het door de komst van het vrijwilligershuis wel moeten bezuren. Er is niet veel meer van over. Een klein gedeelte zal uiteindelijk nog wel voor de moestuin gebruikt gaan worden. We hebben nu een ander stukje grond in gebruik genomen en daar worden nu de zaden voor de groente in gezaaid zodat we binnenkort weer verse groente hebben voor het project.
In april is ook de mais geoogst, we hadden een goede oogst. We hadden vorig jaar 9 zakken mais en nu bijna 17 zakken, groot verschil dus, we zijn er blij mee. Deze grond is van Richard en het personeel van BK helpt mee de oogst binnen te halen. We huren een grote auto voor het vervoer van de mais.
Crisisopvang.
Van de drie broers waar we ooit mee begonnen zijn was er nog maar 1 die we begeleidden. Met hem ging het op een gegeven niet goed, wilde duidelijk niet naar school en was erg passief met helpen bij het project en ons huishouden. We hebben ruim anderhalve maand geleden besloten om hem een verbod op te leggen om nog bij ons in huis te komen en gevraagd of hij zelf maar eens ging kijken hoe en wat hij wilde. Hij woont bij ons achter dus we konden het in de gaten houden. Tot onze verbazing kwam de tweede broer weer in beeld. Hij is 100% omgedraaid in gedrag, iets waar de gehele buurt over praat. Hij is heel rustig, behulpzaam en toont gepast gedrag. Er wordt hier gesproken over het feit dat hij mogelijk behekst was. Deze zienswijze komt veel voor in de cultuur hier. Ik kan het niet zeggen waar het aan ligt maar hij is inderdaad heel anders dan in de tijd dat hij het huis verliet. Zoals jullie eerder hebben kunnen lezen loog hij tegen ons en stal hij van ons. Hij woont nu samen met zijn broer en dat lijkt goed te gaan. Hij helpt mee in de tuin met zaaien en water geven en doet andere klusjes. Wel duidelijk gemaakt dat de tijd van bij ons in huis komen voorbij is, maar zo op gepaste afstand dat we ze kunnen begeleiden is het voor dit moment goed.
Solarsysteem.
Het systeem van de zonnepanelen heeft ons wel wat hoofdpijn gegeven. De omvormer was doorgebrand. Dit had waarschijnlijk te maken met het feit dat de omvormer die we hadden te klein was voor alle voorzieningen die we erop gebruiken. Uiteraard hadden we ons van tevoren laten adviseren. Nadat we een grotere omvormer hadden aangeschaft bleek dat de elektricien die we hadden heel eigenwijs was; hij had er geen kastje tussen geplaatst voor wanneer het voltage van de elektriciteit te hoog binnenkomt. Dit gebeurt regelmatig en dan brandt de omvormer door. Het was een hele discussie met de elektricien en de leverancier. De fout ligt bij de elektricien zijn we achter gekomen, helaas kunnen we geen geld van hem terugvragen omdat hij dat geld niet heeft. Na opnieuw veel advies en raad hebben we nu een andere omvormer aangeschaft en het kastje ertussen geplaatst om dit te voorkomen. Erg balen allemaal, maar weinig aan te doen.
Covid.
De situatie met covid 19 blijft moeizaam. Het was een paar maanden rustig, maar sinds een paar weken lijken besmettingen weer toe te nemen. Dit is vanwege de tijd van het jaar waar we in zitten, de winter, niet geheel verrassend. Veel mensen hoesten en zitten meer binnen. Op dit moment worden hier veel mensen getroffen met covid, dus de overheid heeft een paar weken geleden al de grenzen gesloten voor toeristen.
Er komen nog steeds Malawianen terug vanuit Zuid-Afrika omdat daar de situatie steeds slechter wordt. Velen reizen per bus en er lijkt ook corruptie te zitten op de bewijzen van de uitslag van de testen en daardoor komen er mensen naar binnen die wel Covid hebben en dit verspreiden als ze in hun dorp aankomen. De ziekenhuizen lijken langzaam vol te lopen, dus ik hoop dat het niet te ernstig wordt want de zorg hier is helaas erg slecht. Vaccinaties zijn er wel maar de mensen lijken ze niet te willen, ruim 400.000 mensen hebben het genomen en de tweede vaccinatie was maar in een hele kleine oplevering dus diegene die de eerste hebben gehad, wachten nu op de tweede….
Malawi.
De leefsituatie in Malawi ruim een jaar na de herverkiezingen vinden veel Malawianen niet verbeterd. Ik zie helaas ook weinig tot geen verbetering. Er is veel beloofd aan de bevolking maar tot heden weinig resultaat. Waar het aan ligt kan ik niet zeggen, of Covid hier de hand in heeft of dat het puin ruimen van de vorige overheid zoveel tijd heeft gekost. De prijzen van dagelijkse producten zijn hoog, wat voor ons net nog wel op te brengen is, voor vele Malawianen is het erg moeilijk. Een voorbeeld is de olie die ze elke dag gebruiken voor het koken. Een half jaar geleden was het zo rond de 2,700 kwacha, 3 euro voor twee liter, nu betaal je al snel 4 euro en meer. Brood was een half jaar geleden zo rond de 350 kwacha en nu 500 kwacha dit lijkt misschien niet veel maar is het wel. We zien het ook terug bij de bouw van het vrijwilligershuisje, dat veel producten in een zeer korte tijd duurder zijn geworden. Met name het hout en ijzer. We zien hier een gevolg van de klimaatsverandering: de winter is kouder en er valt meer regen dan in andere jaren. We proberen positief te blijven ondanks de moeilijke en moeizame tijden waarin we zitten.
Tot slot
Ondanks alle tegenslagen waar we in de hele wereld mee te maken hebben, vergeet u de Stichting Baobab Kids niet en daar zijn we u dankbaar voor. Zonder uw ondersteuning zouden we niet kunnen draaien en de kinderen geen fijne plek geven waar ze kunnen komen voor onderwijs, activiteiten, een maaltijd en even het leven dat ze thuis hebben kunnen vergeten. Ik hoop dat u ons nog steeds blijft steunen want het is hard nodig.
Tevens wil ik u erop wijzen dat de website vernieuwd is, dus als u het leuk vindt: neem een kijkje.
Groetjes vanuit een koud Malawi,
Richard en Esther.