Maandag 2 januari 2012 was het zover: we zijn begonnen met het eerste gedeelte van ons project in Malawi.
Als eerste zijn we gaan bouwen aan een muur om ons terrein, ze gebruiken hier muren ipv hekken als afscheiding. Het is belangrijk om te laten zien van wie het stuk grond is, waar de grens met de buren ligt en ook voor de veiligheid en rust voor de kinderen die in de toekomst naar het project zullen gaan komen is een muur prettig want anders blijft iedereen komen en dat is niet het doel van het project.
Een week voor de start hebben we een man gevonden die ons helpt bij het hele proces, wel alles in samenspraak met Richard en mij.
Voor degenen die mij niet kennen: Richard is mijn vriend en hij komt uit Malawi en het is erg fijn om hem naast me te hebben oa omdat hij de gebruiken, taal en de mensen kent.
Maandag 2 januari zijn we naar het stuk grond gegaan om bakstenen te kopen van iemand uit de omgeving.
De bakstenen worden hier met de hand gemaakt en gebakken in een grote oven en worden daarna verkocht.
Omdat het regenseizoen is begonnen willen de meesten van hun handel af om na een paar maanden weer met een nieuwe voorraad te beginnen. We hadden eerst 22.000 bakstenen gekocht en nu, alweer wat later hebben we alle 86.000 bakstenen bij elkaar.
Die bakstenen, hoe komen die dan op de plaats van bestemming? Dat kan per vrachtwagen, maar de benzine en dus het transport is duur en een doel van het project was ook om de locale bevolking wat te kunnen laten verdienen. We zijn gaan onderhandelen met een aantal mensen uit de omgeving en die komen de bakstenen nu brengen en zij dragen 12 tot 20 bakstenen per keer op hun hoofd, zowel kinderen als volwassenen.
Verder zijn er mensen gekomen om zand te leveren dat ook op hun hoofd gedragen wordt, in emmers.
Dan zijn er ook nog mannen die een geul graven voor de fundering.
Woensdagmorgen 4 januari zijn we weer naar het stuk grond gegaan om te kijken of het allemaal in werking was gegaan wat we maandag hadden afgesproken. Ik wist niet wat ik meemaakte op dat moment, het was echt verrassend: kinderen en volwassenen die de stenen aan het verplaatsen waren, mannen die de geul aan het graven waren en dan de mensen die het zand kwamen brengen.
Het was een ontoerend moment. Die kinderen met wel 12 stenen op hun hoofd die aan t meehelpen waren, ik ken de beelden van tv, weet dat dit gewoon is in Afrika maar als het dan voor je neus gebeurd … ik kan je vertellen dat ik een traantje weg moest vegen.
Wat me het meest raakt is het heel kleine bedrag dat ze hiermee verdienen: als ze 200 stenen hebben gebracht verdienen ze daar 90 eurocent mee, een geul graven gaat per meter en ook dat kost dan 90 eurocent.
Richard geeft aan dat het zo werkt in Afrika, hard werken voor weinig geld en dat ze elk bedrag dat ze kunnen verdienen aanpakken anders is er geen geld om eten te kopen.
De 22.000 bakstenen waren woensdag allemaal op het stuk grond te vinden, dus dat is snel gegaan. Wat mij opvalt is de eerlijkheid want iedereen maakt zij eigen stapeltje stenen en er is niemand die van elkaar pikt.
De geul om het stuk grond heen was donderdag klaar, vrijdag hebben we niets kunnen doen omdat het de hele dag regende en dan heb ik het over veeeeeeeel regen!
Maandag 9 januari zijn we verder gegaan met cement kopen zodat we deze week kunnen beginnen met het eerste gedeelte van de muur. Die zakken cement wegen 50 kg en ook die worden op het hoofd vervoerd. Ik heb samen met Richard 1 zak gedragen, maar niet op mijn hoofd, ik moet er niet aan denken.
Opvallend blijft toch dat als ik samen met Richard ben ze altijd proberen om meer geld te vragen dus op sommige momenten gaat Richard er alleen op uit om te onderhandelen en spullen te kopen.
Nu nog wat informatie over hoe het in Malawi is, los van ons project gezien.
Het is momenteel vrij onrustig met een aantal zaken vergeleken met de periode in 2010 dat ik er was.
De benzine is erg schaars en hierdoor staan er vaak lange rijen bij de benzinestations. Als je dan wat benzine kunt kopen is dat 10 tot 20 liter, heb je meer geld en je geeft ze wat extra, dan krijg je ook wat meer benzine.
Door die schaarste is de prijs gestegen tot bijna 2 euro per liter en dat is erg veel voor hier. Hierdoor zijn de transportkosten voor de locale bevolking die met een minibus reist erg hoog.
Verder is er een hoog werkloosheidsgehalte en hierdoor moeten veel mensen honger lijden en het ergste is dat de producten alleen maar in prijs stijgen dus dat is niet fijn om te zien.
Ik hoop dat mijn verhaal u kan stimuleren tot het doen van een donatie zodat ik steeds verder kan bouwen aan dit project en u mij zo kunt helpen de kinderen in Malawi een betere toekomst te geven.
met vriendelijke groet,
Esther.