Nieuwsbrief augustus 2024

Beste mensen, 

Het is alweer een tijd geleden dat u een nieuwsbrief van ons hebt mogen ontvangen, de laatste brief die u van ons ontving was een speciale editie over ons 10 jarig bestaan. In de speciale editie kon u lezen dat we het tienjarig bestaan met verschillende groepen, waaronder de daycare kinderen, de kinderen van het revalidatie centrum en hun moeders en uiteraard het team met alle werkers zouden vieren. Verder gaan we stil staan bij het “dagelijkse” leven binnen Baobab Kids. Om het overzichtelijk te houden voor u als lezer, zal ik eerst beginnen met de activiteiten rondom het 10 jarig bestaan en daarna zal ik verder gaan met de “ dagelijkse” activiteiten en wat er in Malawi gebeurt.

Tien jarig bestaan Baobab Kids. 

Eindelijk was het zover, in april was het tien jaar geleden dat ons centrum in Malawi open ging. We zijn trots dat we deze mijlpaal bereikt hebben, met up en downs toch maar gelukt. Dit konden we uiteraard niet zomaar voorbij laten gaan en we wilden dit vieren met verschillende activiteiten: iets wat bijzonder is voor de kinderen, een activiteit ondernemen die ze in het dagelijkse leven niet zomaar zouden kunnen ondernemen, vanwege het financiële plaatje.  

Voedsel pakketten  Als eerste hebben we voedsel pakketten uitgedeeld, dit was voor velen echt een verademing want het leven is zwaar en mensen kunnen hun gezinnen niet drie of twee keer per dag van eten voorzien. Omdat het een jubileum jaar is hadden we besloten om een extra mooi pakket uit te reiken, de dank was groot van iedereen.

De uitstapjes 

De kinderen van het revalidatie centrum en hun moeders mochten als eerste op stap: in een echte grote bus en een kleinere bus gingen we naar een grote speeltuin,met de naam Happy Feet. De kinderen en moeders waren meer dan blij, ze hebben genoten, alleen al het reizen in de bus was voor velen een bijzondere ervaring, er werd gelachen en gezongen in de bus. De moeders en kinderen waren blij met de uitgekozen locatie en ieder kon zijn gang gaan. We hadden ervoor gezorgd dat voor alle kinderen pap meegenomen kon worden in een trommeltje, want vele kinderen kunnen geen hard voedsel kauwen. Voor de moeders was er een pakketje met drinken, koekjes en een zakje chips. We hebben daar een paar uurtjes doorgebracht en rond 12.30 uur gingen we terug naar het project waar een klein buffet klaar stond om van een lekkere lunch te genieten en een drankje uiteraard. Wat waren ze allemaal blij en ikzelf heb er echt enorm van genoten om zoveel blije mensen te mogen zien, u kunt het bewijs zien op de foto’s hoe blij iedereen was. De dank was groot van alle moeders die meegegaan waren. 

Het tweede uitstapje was met de kinderen van de daycare en begeleiding. Dit was naar Game Haven. Dit is een dierenpark waar je een aantal dieren, zoals zebra, giraffe, diverse vogels en antilopen in het wild kan zien en het is een prachtige omgeving. Het was een grote groep en er waren maar twee auto’s die door het park rijden, dus er waren twee groepen, de ene groep ging met de auto’s mee en de andere groep mocht lekker spelen in de speeltuin. Dat was goed geregeld. We hadden tasjes gemaakt met daarin wat lekkers en wat te drinken en een kleurboek met een klein doosje kleurpotloden en dit vonden ze allemaal leuk.

De kinderen en ook de begeleiding hebben genoten van dit alles, veel gelachen, gezongen en blije gezichten. Ikzelf vond het prachtig om te zien hoe fijn iedereen het vond en ik heb met diverse kinderen kunnen spelen.

 Dat vonden de kinderen leuk om een keertje met Esther te mogen spelen… Na terugkomst was er een mooie tafel klaargemaakt voor de kinderen waar ze konden aanschuiven  en daar was een lekkere maaltijd voor ze klaar gemaakt en een pakje drinken, wat waren ze blij met alle verwennerij van de gehele dag. 

Het derde uitje was een langdurige wens van vele werkers: een nachtje naar Lake Malawi. Velen waren nog nooit bij het meer geweest. Dit kan ik me dan bijna niet voorstellen, maar Richard zei ook het gaat altijd om geld en dat hebben de meesten niet . Het was een uitdagende trip, met zoveel volwassenen en zoveel energie omdat alles nieuw was voor ze. Ze hebben genoten van de locatie, het eten, de natuur en de reis in de bus. Er werd wederom gedanst en gezongen en veel gelachen. Helaas op de terugweg hadden we pech met de bus en het probleem werd wel op gelost, maar toen was het al bijna avond en we moesten rustig aanrijden anders zou het alsnog mis kunnen gaan. Na overleg besloten we om terug te keren naar de slaapplek en dan zondagochtend terug te keren naar huis. Veiligheid boven alles! Zondagochtend zijn we vroeg opgestaan en waren we tegen 10.30 uur alweer terug, dus dat was fijn.

Zoals u kunt lezen, hebben we fijne dagen gehad alles bij elkaar en voor velen onvergetelijk. 

Hoe gaat het nu met de Baobab Kids ? 

Daycare 

De afgelopen maanden is het goed gegaan met de daycare kinderen. De kinderen hebben hard gewerkt om zich goed voor te bereiden op de overgang naar de lagere school. Er gaan 40 kinderen naar de lagere school. Dat betekent dat we in augustus nieuwe kinderen gaan selecteren die per september naar  Baobab Kids kunnen komen. De kinderen hebben de afgelopen maanden alle letters van het alfabet leren schrijven, alle cijfers en kunnen nu al simpele reken sommen uitvoeren. Ze weten alle kleuren en vormen te benoemen en iedereen kon bij vertrek van de daycare zijn/haar eigen naam schrijven. In de afgelopen maanden hadden we elke donderdag creatief en dat vonden de kinderen leuk om te doen. Verder werd er op de vrijdag gedanst en gezongen dit een vast item is binnen het daycare programma. De laatste weken voordat de grote vakantie begon, hebben we een dansje ingestuurd zodat ze dit konden laten zien tijdens de sluiting dag en dit werd goed gedaan door vele. 

De sluitingsdag was op 26 juli, het was een leuke en gezellige dag, ouders waren blij en trots met wat hun kinderen allemaal geleerd hadden in de afgelopen periode. Tijdens de sluitingsdag kregen de kinderen en ouders te horen, dat we dit jaar handgemaakte rugtasjes hadden laten maken, zodat ieder kind met een klein rugtasje en een nieuw uniform naar de lagere school kan gaan. De lagere scholen gaan pas 16 september 2024 weer open dus de vakantie is erg lang, want op vakantie gaan doen ze uiteraard niet. 

Revalidatie centrum 

Het revalidatie centrum gaat echt super goed! We krijgen steeds meer aanmeldingen en de mensen zijn erg positief over de service die we aan de kinderen verlenen. De ouders komen graag omdat het een fijne locatie is waar ook de moeders even kunnen bijkomen en hun zorgen vergeten over wat er thuis allemaal speelt. We hebben sinds enkele maanden een zeer jonge moeder, zij is pas 16 jaar en heeft al een kindje van 1 jaar, daardoor gaat zij niet meer naar school wat uiteraard heel sneu is. We zien wel dat ze erg enthousiast is over het project, ze komt samen met een andere moeder elke dag al rond 7 uur en dan leggen ze al het speelgoed klaar voor de kinderen zodat er goed gewerkt kan gaan worden. Omdat het aantal kinderen zo groeit hebben we besloten om een duidelijk schema in te gaan voeren, zodat de kinderen op vaste dagen komen. Nu konden mensen komen wanneer ze wilden en daar gaan we na de vakantie verandering in brengen. We hebben momenteel 74 kinderen en we verwachten na de vakantie weer nieuwe aanmeldingen. Vanwege de vakantie hebben de moeders 2 kg likunipala meegekregen en de maandelijkse hygiëne pakketten. Vanwege het feit dat we met het tien jarig bestaan al mooie grote voedsel pakketten hadden uitgedeeld, moesten we het nu kleiner houden want het budget van de Stichting is niet oneindig dus dan moeten er keuzes gemaakt worden en dat begrepen de moeders wel. 

Foto’s van de sluitingsdag:

Kliniek 

De kliniek draait op volle toeren al voor een lange tijd. We kunnen zeggen dat is fijn dat we de mensen kunnen helpen en ondersteunen met de medische basiszorg, maar wij als medisch team vinden het alleen maar erg zorgelijk. Doordat het zo druk is bij onze kliniek betekent het dat er in de lokale en overheidsziekenhuis weinig aanbod is wat betreft medicatie. Veel mensen gaan naar het lokale ziekenhuis en worden bij de ingang al weg gestuurd omdat er geen medicatie is dus waarom zouden ze geholpen moeten worden. Ik heb hier geen woorden voor, er zijn ernstig zieke mensen die geen hulp krijgen en dat echt nodig hebben! Soms slik je de tranen maar in omdat het niet helpt om te huilen, maar ik weet hoe het anders kan en ja de zorg in Nederland heeft helaas ook genoeg uitdagingen maar zo erg als hier, je kan het niet eens uitleggen op papier hoe zeer het doet. Doordat we steeds meer mensen bij de kliniek krijgen, we spreken gemiddeld over 160 mensen, en dan moeten we soms mensen weg sturen omdat we niet voldoende medicatie hebben en we dit zelf niet kunnen dragen om meer te helpen. We willen geen robot worden, maar mensen met liefde en zorg behandelen. We krijgen elke maand een financiële bijdrage van een goede vriendin die huisarts is, maar langzaam aan zien we dat dit de lading niet meer kan dekken.  Hierbij wil ik  een oproep doen voor mensen die ons medisch gedeelte willen ondersteunen met een maandelijkse bijdrage. Wij zouden daar erg blij mee zijn, als er elke maand 100 euro extra aan ons medisch budget kan worden toegevoegd. Onze kliniek sponsort ook ernstig zieke mensen die verdere behandeling nodig hebben, dan vergoeden wij de vervoerskosten want de grotere ziekenhuizen zitten in de stad. Onze verpleegkundige heeft een licentie dat ze medicatie in kan kopen en ze heeft een kleine apotheek. De overheidsziekenhuizen hebben geen geld voor medicatie. Mogelijk dat de medicijnen naar particuliere ziekenhuizen gaan.

Dit meisje voor en na de behandeling door de kliniek. Ze kreeg zalf en een antibioticum.

Kosten totaal : 5 euro ! Als u hiervoor wilt doneren, graag vermelden : kliniek.

Een situatie die zich afgelopen maand heeft afgespeeld buiten de kliniek om maar wat wel medisch is, is een dame met psychische klachten. Zij was terecht gekomen bij onze lokale markt. Zij was daar in verwarde toestand naar toegekomen maar niemand wist wie ze was en het bleek dat ze niet vanuit ons gebied kwam, maar echt uren lopen bij ons vandaan. Zoals de meesten mensen weten ben ik van oorsprong verpleegkundige vanuit de psychiatrie en dit kon ik niet negeren. Ik vond het erg ik moest eerst even wat tranen laten, hoe pak je zoiets nou aan. In Nederland bel je de politie of andere hulpverleners maar hier??? Eerst naar huis en erover nagedacht, dit ook met de werkers besproken. Je gelooft het niet maar 1 van de dames in de keuken gaf aan: ik ken deze dame. Zij bleek een tijdje in hetzelfde gebied te hebben gewoond, wat een wonder. De werkneemster is naar het zelfde gebied waar ze wist waar familie woonde  gegaan en die heeft ze gevonden. Wat een lieve en betrokken  familie blijkt deze dame te hebben, zij waren al op zoek naar haar want ze was al 3 weken weg. Met de familie gesproken en het traject ingezet om haar naar de psychiatrische afdeling te sturen in het algemeen ziekenhuis voor nader onderzoek en starten van medicatie. Tot zover was er alleen lokale medicatie gebruikt wat uiteraard niet helpt bij een psychische verwarde dame zoals deze mw. En yes het is gelukt om dit allemaal in werking te zetten en nu is ze aan de medicatie en hopelijk kan het hoofd tot rust komen. Ik ben best een beetje trots op mezelf dat het gelukt is en trots op alle mensen die me geholpen hebben.

voor en na het douchen en verzorgen.

Malawi

De afgelopen maanden zijn wat onrustig geweest door het plotseling overlijden van onze vicepresident Saulos Chilima, hij is omgekomen bij een vliegtuig ongeluk. Dit was een binnenlandse vlucht in een klein vliegtuig. Heel erg verdrietig hoe deze vicepresident om het leven is gekomen op een zeer jonge leeftijd van 51 jaar. Inmiddels is er een nieuwe vicepresident aangesteld zijn naam is: Michael Usi. Uiteraard brengt dit een hoop onrust met zich mee zeker omdat er volgend jaar verkiezingen zijn, we merken er gelukkig in het dagelijkse leven weinig van van de onrust. 

Verder hebben we te maken met een enorme droogte want ons grote zorgen baart, er worden voorspellingen gedaan dat het regenseizoen beter zal worden aan het einde van het jaar, maar daar hebben we nu niks aan.

De oogst is slecht en hierdoor  is er weinig mais geoogst. Hierdoor is er een tekort aan mais in het gehele land en de mais ( 50 kg) die normaal zo rond de 13 euro zou moeten kosten is nu al zo rond de 25 euro. Dit is erg hoog want de gemiddelde Malawiaan heeft maandelijks 45/50 euro te besteden, dus u kunt nagaan dat dit niet te doen is. We verwachten dat het komende maanden alleen nog maar duurder zal worden. Doordat we elke keer weer te maken hebben met het geld wat in waarde zakt worden de boodschappen steeds duurder en voor velen steeds slechter te betalen. Het blijkt dat onlangs het geld weer minder waard is geworden, dus daarom zijn boodschappen weer duurder geworden. Het mag blijkbaar niet ophouden. 

Tot slot 

Een toespraak van een moeder van een kind  dat het revalidatiecentrum bezoekt. Ze hield het de laatste dag voor de vakantie:

Baobab!! Baobab!! Baobab!! Wie ben jij Baobab? Vertel het ons vandaag, we willen het weten, want we verwonderen ons altijd en worden telkens door jou verrast.

Altijd wanneer we je poort binnenlopen, vergeten we onze problemen even, alsof we net gevaccineerd zijn tegen COVID-19.

Je bent zo knap Baobab, zelfs onze kinderen weten dat ze bij jou thuis zijn.

Onze kinderen spelen blij samen, hun gedachten kalm en rustig, zonder elkaar uit te lachen.

Baobab, jij hebt vast een liefdesdrank.

Baobab, zelfs ons (de ouders) bekruipt soms het gevoel eenvoudigweg bij jou te willen blijven, want je vult onze harten en hoofden met vrede Baobab.

Zelfs hoe Esther van onze kinderen houdt mmm! We hebben er geen woorden voor, want we hebben dit nog nooit eerder gezien.

Esther is niet een mzungu (wit persoon/buitenlander) maar een Engel onder ons.

(Moge jij, je familie en alles wat je bezit gezegend worden, we vragen God je een lang en gezond leven te schenken).

Lieve vriend, is er iemand zoals Baobab??

Telkens wanneer we jou bezoeken Baobab, krijgen we transport geld en onze kinderen krijgen gegarandeerd een vol bord gezonde pap.

Lieve vriend, waar anders kan je dat vinden dan bij Stichting Baobab!! Nergens!!

Nergens!! Nergens!!

Je bent inderdaad een oasis van geluk en een rustoord voor ons allen Baobab.

Lang leve Stichting Baobab!!!!!

Het is uiteindelijk een lange nieuwsbrief geworden, maar er was veel gebeurd. Ik hoop na het lezen van de nieuwsbrief, dat u nog steeds positief

bent over alle werkzaamheden die we hier doen in Malawi en dat u ons wilt of kan blijven steunen want het is hard nodig. Mocht u nog tips hebben hoe we mogelijk weer mooie nieuwe donaties kunnen krijgen voor onze Stichting , dan lezen wij dat graag. U kunt mogelijk nieuwe donateurs voor ons vinden want dat is hard nodig:  doordat alle vaste lasten zo veel hoger zijn geworden hebben wij daar ook mee te maken dus een ondersteuning van een ieder kunnen wij goed gebruiken. 

Ik wil een ieder wederom bedanken voor alle steun die jullie Stichting Baobab Kids toedragen want zonder jullie hulp kunnen wij dit mooie project niet blijven draaien. 

Lieve groet van Richard en Esther.