Nieuws over het derde kwartaal van 2018

Daycare

In augustus hebben we afscheid genomen van 30 kinderen, zij zijn naar het basis onderwijs gegaan. De kinderen vonden het zichtbaar jammer om niet meer te komen. De laatste ochtend stond in het teken van de ouders te laten zien wat ze de afgelopen periode geleerd hadden. Ouders waren trots op hun kinderen . De rapporten werden uitgereikt en de kinderen die afscheid namen kregen een drinkbeker, schrift en potlood. Na het officiële gedeelte kregen de kinderen en ouders een mandasi (een soort olliebol), een glas aanmaak limonade en een lollie en al de creatieve werkjes die ze de laatste weken hadden gemaakt. Het is moeilijk om de kinderen los te laten maar we zien dat ze in de jaren dat ze bij ons zijn geweest ze gegroeid zijn zowel geestelijk als lichamelijk en dat geeft voldoening.

Inmiddels waren er besprekingen met de leden van de local committee, zij zorgen ervoor dat de 5 chiefs in het gebied benaderd worden om die kinderen aan te wijzen waar hulp hard nodig is. We hadden plaats voor 30 kinderen maar op de lijst stonden er 49. Ik gaf aan dat dit niet mogelijk is, dat we echt de limiet van 40 kinderen willen houden anders wordt het teveel in de klas. De leden begrepen dit en hebben de lijst gereduceerd naar 30 kinderen. Nadat de local committee leden de huizen bezocht hadden was het mijn de beurt voor een bezoek , het was een flinke wandeling van 6.30 uur tot 17 uur. Ons gebied groter geworden, de kinderen die zouden gaan komen wonen soms meer dan een uur bij het project vandaan. Ik had er wel mijn vraagtekens bij of deze kinderen inderdaad wel zouden gaan komen vanwege de afstand , maar ze hebben het bewezen: ze komen dagelijks en ruim op tijd!

Op 10 september zijn we gestart met een nieuw schooljaar. Het was de eerste dagen hectisch: veel huilen, in de broek plassen en weg willen en velen konden hun naam niet zeggen. Het bleek dat er kinderen gestuurd waren die niet op de lijst stonden, maar op vrijdag was er meer rust en konden de caregivers aan hun programma beginnen. De caregivers geven aan dat het wel moeizaam is om de nieuwe kinderen wat aan te leren. Dit is voor mij wel te verklaren is omdat de ouders allemaal drop outs zijn, de meesten zijn gestopt met school rond 11/12 jaar, anderen zijn nooit naar school geweest dus er is geen voorbeeld thuis. De kinderen zullen dus een langere aanloop nodig hebben maar uiteindelijk komen zij er wel.

Wat me erg is opgevallen tijdens het huisbezoek hoe arm de mensen zijn, in een “huisje” wonen waar zo goed als niets in staat alleen een enkele pot om te koken. Jonge moeders 18 en 22 jaar. Sommige lachen nog wel, andere daarin tegen maken een diep ongelukkige indruk. Helaas kan je niet hun leven veranderen, maar het is goed om hun kind een kans te geven op een betere start in hun jonge leven door ze twee maaltijden per dag aan te bieden, educatie en een fijne plek om te spelen.

Revalidatie centrum

Het revalidatie centrum draait goed, het was even uitzoeken hoe we het beste kunnen werken maar langzaam valt alles op zijn plaats en door veel met elkaar te praten lukt het om de zorg goed uit te voeren. Onze rehabilitation technician (fysiotherapeut) heeft ontslag genomen vanwege een baan in een ziekenhuis. We hebben nu vrijwilliger Moses , rehabilitation technician, een vast contract aangeboden waar hij duidelijk blij mee is en wij zijn erg blij met Moses het is een betrokken werknemer. Inmiddels hebben we een assistent aangenomen, Lyson, hij heeft negen jaar werkervaring binnen een groot revalidatie centrum en is een goede en betrokken werknemer en we zijn blij om hem in ons team te hebben.

Ondanks alle positieve veranderingen en ontwikkelingen hebben we pas afscheid moeten nemen van een cliënt, zijn naam was Hamlet net 1 jaar oud. Het was een jongentje dat bij ons in beeld was gekomen door het bezoek aan de kinderen voor de daycare. Hamlet was net 5 kilo dus duidelijk ondergewicht. Het ziekenhuis gaf hem al extra voeding en wij zijn gestart om hem likunipala (gezonde pap) te geven maar helaas heeft het niet geholpen, hij werd ziek en mogelijk is dat virus hem fataal geworden want zijn moeder vertelde mij vorige week dat ze met hem onderweg in de minibus naar het ziekenhuis was maar dat hij in de minibus is overleden. Pijnlijk om te horen en te zien hoeveel verdriet een moeder heeft.

Vrijwilligster.

8 augustus 2018 was de laatste dag van stagiaire Britt . Wij willen haar bedanken voor haar inzet en de tijd die ze bij ons is geweest.

Kliniek

De klinieken blijven goed lopen. We krijgen tegenwoordig ondersteuning van een Malawiaanse verpleegkundige, dit is fijn , want de mensen die nu helpen zijn niet voor altijd in Malawi en het is goed om mensen uit Malawi erbij te betrekken. Een klein voorbeeld om aan te geven dat het goed is dat we deze klinieken draaien: in juli kwam er een vrouw bij me en ze gaf haar klachten aan en ik vertrouwde het niet en in overleg met Liz de huisarts hebben we haar ingestuurd en in het ziekenhuis hebben ze haar onderzocht en daar kwam uit dat ze een bepaalde vorm van kanker heeft. De uitslag is minder maar ze krijgt nu wel de juiste behandeling ipv met wat paracetamol weer naar huis gestuurd te worden wat veel gebeurd in de lokale ziekenhuizen. De vrouw is me dankbaar en komt nu regelmatig vertellen hoe het met haar gaat, ik zie dat ze het lichamelijk zwaar heeft want ze verliest gewicht maar ze blijft zeggen hoe dankbaar ze me is.

Situatie in Malawi.

De situatie in Malawi is redelijk stabiel. We zien dat er voorbereidingen zijn voor de verkiezingen voor volgend jaar .Dat houdt in dat veel dingen nu wel kunnen die voorheen niet konden. Een voorbeeld is dat de middelbare school studenten per januari 2018 geen schoolgeld meer hoeven te betalen dat gaat de overheid doen. We gaan zien hoe dit proces gaat verlopen. De stroomuitval blijft een groot probleem. Vorige week zaterdag op zondag was er een grote storm waardoor veel mensen schade hebben aan hun huizen. We hebben een gezin waarvan het kind ook bij ons komt geholpen omdat het dak er totaal afgewaaid was, de moeder kwam gisteren haar dank zeggen naar Richard dat het zo fijn was dat ze geholpen was.

Vakantie in Nederland

Als het lukt om Richard zijn visum rond te krijgen komen we december 2018 met zijn drieën naar Nederland toe.De tickets voor onze reis hebben wij gekregen, worden niet vanuit de stichting betaald. Wij willen dan uiteraard mensen zien en spreken: we willen voor alle donateurs en geïnteresseerden een middag organiseren om ons te ontmoeten en een presentatie geven over onze werkzaamheden en de gelegenheid bieden om vragen te stellen.

Datum: zaterdag 15 december 2018

Tijd:       14.00 – 16.00 uur

Locatie: Plantenkwekerij Leo Ammerlaan, Irisweg 40, 2665 MK te Bleiswijk.

Als u wilt langskomen die middag kunt u zich per mail alvast aanmelden zodat we ongeveer weten hoeveel koffie en thee er klaar kan staan. U kunt mailen naarinfo@baobabkids.nl

Oogstdankdag 14 Oktober 2018

Op 14 oktober 2018 is het oogstdankdag en wij zijn uitgekozen als goed doel bij de vijf parochiekernen van onze parochie Christus Koning, tijdens de dienst zal een vertegenwoordiger van Stichting Baobab Kids een woordje doen, na afloop van de dienst zijn zij bereid om u te woord te staan voor vragen of opmerkingen.

Tot slot

Mocht u naar aanleiding van het lezen van de nieuwsbrief nog vragen of opmerkingen hebben dan kunt u altijd mailen naar het volgende email adres:info@baobabkids.nl

We bedanken alle donateurs, zonder u konden wij ons werk in Malawi niet doen.

Speciale dank gaat dit keer naar kringloopwinkel de Paardestal in Berkel en Roodenrijs, we ontvingen een prachtige donatie van hun.

We hopen u te ontmoeten in december.

Groetjes,

Richard en Esther.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.